DIETETYKA Składniki odżywcze

Węglowodany

maj 24, 2014

Węglowodany (cukry, sacharydy) – podstawowe składniki pokarmowe (obok białek i tłuszczów).

To grupa związków organicznych, które zbudowane są  z atomów węgla, wodoru i tlenu. Ze względu na różnice w budowie można węglowodany podzielić na:

  • proste (monosacharydy) – np. glukoza, galaktoza, fruktoza
  • złożone (polisacharydy) – np. sacharoza, laktoza, czy skrobia, glikogen, pektyna

Inny podział węglowodanów wyróżnia węglowodany:

  • przyswajalne – tzn. takie, które są przez człowieka trawione i wchłaniane w jelicie cienkim;
  • nieprzyswajalne – czyli błonnik pokarmowy – który dociera do jelita grubego w niezmienionej formie

Węglowodany pełnią w organizmie człowieka różnorodne funkcje:

  • stanowią realne źródło energii; jedyne i niezbędne dla erytrocytów i komórek układu nerwowego (1g węglowodanów dostarcza 4 kcal),
  • pełnią funkcję regulacyjną – wchodząc w skład DNA i RNA uczestniczą w ekspresji genów,  modyfikacji białek i regulacji metabolizmu komórkowego,
  • w formie glikogenu stanowią materiał zapasowy w mięśniach i wątrobie, a po przekształceniu w tkankę tłuszczową stanowią magazyn energii,
  • wykorzystywane są do syntezy niektórych aminokwasów,
  • biorą udział w tworzeniu smaku, barwy, konsystencji i struktury produktów spożywczych,
  • stanowią substrat do wytwarzania elementów strukturalnych komórek  oraz substancji biologicznie czynnych,
  • regulują gospodarkę wodno-elektrolitową – poprzez zmniejszanie wydalania wielu jonów; glukoza stanowi także podstawowy element wielu pomp jonowych.

Głównym źródło węglowodanów w diecie człowieka stanowią produkty zbożowe (najlepiej pełnoziarniste), ziemniaki, owoce i ich przetwory. Zaleca się, aby węglowodany dostarczały w diecie osób dorosłych 50-70% energii, nie mniej jednak niż 130 g/dobę. Ilość ta zwiększa się u kobiet ciężarnych i karmiących.

Źródła:

  1. Ciborowska H., Rudnicka A. Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka. Wyd. PZWL Warszawa 2007
  2. Gawęcki J., Hryniewiecki L. (red.) Żywienie człowieka. Podstawy nauki o żywieniu. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1998
  3. Gertig H. Gawęcki J. Słownik terminów żywieniowych. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2001
  4. Jarosz M. (red.) Normy żywienia dla populacji polskiej – nowelizacja. Wyd. IŻŻ Warszawa 2012

Elżbieta Kasztelaniec

Mikrobiolog, Specjalista Medycyny Chińskiej

W 1985 roku uzyskałam dyplom z mikrobiologii. Od tamtej pory staram się uświadamiać pacjentów na temat właściwego sposobu odżywiania i jego wpływu na organizm ludzki. Pomagam odzyskać zdrowie, wzmocnić odporność, a przede wszystkim uczę, jak samodzielnie wykorzystywać wiedzę z zakresu profilaktyki, aby troszczyć się o ciało i ducha.

Zdaję sobie sprawę, że informacje o medycynie naturalnej nie są wystarczająco rozpowszechnione w Polsce. Tymczasem znajomość podstaw medycyny chińskiej jest kluczem do poprawy stanu zdrowia wielu pacjentów. Moim celem jest popularyzacja tego nurtu wśród uczestników szkoleń, które organizuję. Wieloletnie doświadczenie, połączone z pasją do naturalnych metod leczniczych, pozwoliło mi stać się ekspertem w tej ... Czytaj więcej