Pomoże każdemu rozprawić się z nałogiem, a jednocześnie uzupełni niedobory żelaza, odkwasi organizm, oczyści go z toksyn, pozytywnie wpłynie na przemianę materii i ogólne samopoczucie – o czym mowa? Oczywiście o korzeniu kuzu – eko-hicie ostatnich miesięcy! Do niedawna nieco zapomniana, dziś znów wkracza na eko-salony i niczym rasowy celebryta pochwalić się może stale wzrastającymi słupkami popularności. Zastanawiacie się cóż to za wynalazek?
Kuzu (kudzu bądź opornik łatkowaty – Pueraria Lobata lub Thunbergii) to jadalna roślina pnąca, należąca do rzędu strąkowców, dziko porastająca przede wszystkim tereny Azji – głównie w Chinach, Korei i Japonii, ale również w okołozwrotnikowych regionach Ameryki. Jest niebywale odporna na niekorzystne warunki pogodowe, dzięki czemu z wdziękiem wypuszcza pędy w cieniu drzew, wijąc się wzdłuż ulic, porastając słupy linii telefonicznych i latarni. Budzi skrajne emocje – w USA uznana została za chwast, jednak dzięki pięknym kwiatom i dużym liściom cieszy oko, a przyjemny zapach, jaki wokół nich roztacza, sprawia, że jest nie tylko tolerowanym, ale czasem wręcz pożądanym gościem w przydomowych ogródkach. Jednak prawdziwy sekret kuzu tkwi w jego korzeniach i niesamowitym wręcz, pozytywnym wpływie na zdrowie człowieka.
Zastosowanie kuzu w medycynie – tajemnicze izoflawony
Początki stosowania kuzu w medycynie sięgają roku 200 p.n.e., kiedy to w Chinach właściwości terapeutyczne tej rośliny (znanej tam pod nazwą ge-gen) były szeroko wykorzystywane w ziołolecznictwie, m.in. w terapiach migreny, choroby wieńcowej, nadciśnieniu tętniczym, przy alergiach, biegunkach oraz w wychodzeniu z nałogów. Tak szerokie zastosowanie tej niepozornej, acz niebywale żywotnej rośliny nie tylko budziło podziw chińskich medyków, ale było traktowane jako dowód jej niezwykłości i boskiego pochodzenia.
Dziś – dzięki wynikom badań naukowych – wiemy już, że to nie boska interwencja sprawiła, iż kuzu znajduje szeroki zastosowanie w medycynie konwencjonalnej i niekonwencjonalnej, ale przede wszystkim ogromna zawartość skrobi, bogatej w minerały (tj. wapń, żelazo, fosfor) oraz w czynne związki izoflawonoidowe. Ich stężenie wynosi 1%-3%, a są to głównie pueraryna i daidzeina oraz genisteina – przyciągające uwagę badaczy ze względu na ich własności antynowotworowe, antyoksydacyjne, antybakteryjne, przeciwgorączkowe, hipotensyjne, spazmolityczne, przeciwwysiękowe, przeciwalergiczne, przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, estrogenne i antyandrogenne.
Najbardziej wartościowymi częściami kuzu są kwiat (Flos puerariae) i korzeń (Radix puerariae).
Ze względu na unikatowy skład biochemiczny ekstrakt z korzenia kuzu jest współcześnie wykorzystywany w terapii nałogów oraz do leczenia skutków zatrucia alkoholem. Wspomagająco zaleca się jego suplementację w chorobach układu krążenia (zwłaszcza u osób zagrożonych udarem), a także doraźnie w przypadku gorączki, biegunek i wymiotów.
Liczne badania naukowe potwierdziły zasadność stosowania korzenia kuzu oraz jego dobroczynne właściwości, m.in.
- istotny, wieloaspektowy wpływ na układ sercowo-naczyniowy (m.in. rozszerzenie naczyń wieńcowych, ekonomizację pracy serca, korzystny wpływ na przebieg niewydolności naczyń wieńcowych i zawału serca, polepszenie lipidogramu; zmniejszenie się częstości i intensywności napadów bólowych w przebiegu choroby wieńcowej)
- unormowanie ciśnienia tętniczego (po kilkutygodniowej suplementacji)
- hamujący wpływ na rozwój i namnażanie bakterii Helicobacter pylori
- zmniejszenie intensywności bólów głowy (również migrenowych)
- łagodzenie dokuczliwych objawów związanych z klimakterium (unormowanie nastroju, poprawę samopoczucia, hamowanie rozwoju osteoporozy)
- podniesienie stężenia hormonu szczęścia – serotoniny i dopaminy w centralnym układzie nerwowym,
- hamujący wpływ na rozwój i indukcję wirusów onkogennych w ustroju, a także działanie ochronne przed kancerogennym wpływem wielu czynników chemicznych
- ochrona przed utratą funkcji poznawczych, polepszenie pamięci, zmniejszenie ryzyka wystąpienia choroby Alzheimera.
Ekstrakt z kuzu ma odczyn zasadowy – w tradycyjnej medycynie chińskiej jest silnym lekiem odkwaszającym (zobacz: zakwaszenie organizmu), z powodzeniem stosowanym przez lekarzy również w przypadku innych dolegliwości (grypa, problemy trawienne i gastryczne, cukrzyca, alergie, i in.) Warto zaznaczyć, iż japońscy makrobiotycy są przekonani o niezwykłej zdolności kuzu do równoważenia energii w ciele ludzkim, co pozwala m.in. na dokładne i skuteczne wydalanie toksyn, regulację przemiany materii oraz efektywne odchudzanie.
Kuzu w kuchni i w apteczce
Kuzu to bezzapachowa i pozbawiona smaku naturalna, lekkostrawna i bogata w wartości odżywcze skrobia, która nie zawiera przy tym ani glutenu, ani laktozy, dzięki czemu stanowi doskonałą alternatywę dla zagęstników, tj. żelatyna czy skrobia ziemniaczana. Może być z powodzeniem stosowana do różnego rodzaju zup, sosów, deserów, a także – w połączeniu z agarem – do przyrządzania budyniu, puddingów, czy innych galaretowatych potraw.
Na naszym rynku kudzu dostępne jest przede wszystkim w sklepach ze zdrową żywnością, u zielarzy, czy na coraz szerszą skalę w sklepach internetowych. Każda substancja pozyskana z kudzu występuje pod jedną z dwu postaci – proszku niezbędnego w kuchni lub kapsułek – podstawy suplementacji.
Źródła:
- KORZEŃ KUDZU – NOWE MOŻLIWOŚCI FARMAKOTERAPII CHOROBY ALKOHOLOWEJ. J. Niedworok, 1999 – Publikacja medyczna w czasopiśmie “Lek w Polsce”
- The effects of botanical dietary supplements on cardiovascular, cognitive and metabolic function in males and females. Scott Carlson, Ning Peng, Jeevan K. Prasain, and J. Michael Wyss. Gend Med. 2008